اسپیکر: لذتی برای شنیدن

ابتدایی‌ترین مدل‌های اسپیکر بر اساس تئوری الکترومغناطیسی که توسط مایکل فارادی در سال ۱۸۳۱ ارائه شد، ساخته می‌شدند. این مدل‌ها، که از اصول اولیه فیزیک برای تبدیل انرژی الکتریکی به صدا استفاده می‌کردند، پایه و اساس اسپیکرهای امروزی را تشکیل داده‌اند. در سال ۱۸۶۱، یوهان فیلیپ رایس، دانشمند و مخترع آلمانی، اولین اسپیکر را در نمونه مفهومی از تلفنی که در حال توسعه بود به کار برد. این اختراع، جرقه‌ای برای تکامل بلندگوهای مدرن بود. پانزده سال بعد، الکساندر گراهام بل، اولین بلندگوی الکتریکی را به نام خود ثبت کرد و در تلفنی که در حال توسعه بود استفاده کرد. این بلندگو، برخلاف مدل رایس، صدای قابل فهمی داشت. در سال ۱۸۷۷، طراحی بل الهام‌بخش ساخت یک اسپیکر الکتریکی مستقل توسط دانشمند آلمانی دیگری به نام ارنست زیمنس شد. این اسپیکرها، که با هوای فشرده کار می‌کردند، صدای ضعیف و بی‌کیفیتی داشتند و تقویت آن‌ها در حجم کم عملاً غیرممکن بود. تحول بعدی در سال ۱۸۹۸ رخ داد، زمانی که اولیور لاج، فیزیکدان انگلیسی، اولین بلندگویی که توسط سیم‌پیچ متحرک هدایت می‌شد را اختراع کرد. این فناوری، که امروزه به عنوان بلندگوی داینامیک شناخته می‌شود، پایه‌گذار بلندگوهای مدرن بود. در سال ۱۹۲۴، بلندگوی داینامیک به صورت قابل توجهی بهبود یافت و به بلندگوهای امروزی نزدیک شد. حق ثبت اختراع بلندگوی سیم‌پیچ متحرک به محققان جنرال الکتریک، چستر رایس و کلگ رادیولا رسید. این بلندگو، که در سال ۱۹۲۶ به فروش رسید، به دلیل توانایی خوب در کاهش اعوجاج صوتی و افزایش کیفیت صدا، از دیگر رقبای خود پیشی گرفت. از آن زمان تاکنون، اسپیکرها تحولات بسیاری داشته‌اند. از اسپیکرهای مالتی‌درایور که پاسخ فرکانسی بهتر و سطوح فشار صدا را بهبود می‌بخشند، گرفته تا اسپیکرهای هوشمند که با فناوری‌های پیشرفته، تجربه شنیداری ما را دگرگون کرده‌اند.